اظهارات رسول صدیقی نماینده بناب در مجلس
در مورد مسئله ملیتها
در مورد مسئله ملیتها
به اعتقاد تعدادی از نمایندگان مجلس، باید با بازشناسی فرهنگ‌های اقوام مختلف و زنده کردن آنها؛ بستر نارضایتی‌های گاه و بیگاه تعدادی از اقوام را ازمیان برد. به اعتقاد زاکانی؛ در ایران هیچ قومی به دنبال تجزیه‌طلبی نیست اما باید به جزییات فرهنگی اقوام توجه کرد
خبرگزاری میراث فرهنگی_ گردشگری_ تعدادی از نمایندگان مجلس معتقدند که بی‌توجهی به فرهنگ های بومی اقوام مختلف می تواند بسترساز نارضایتی های قومی باشد که تنها از طریق توجه به خرده فرهنگ های بومی، بها دادن به آنها و بازیابی مجدد ابعاد مختلف فرهنگی آنها، می توان زمینه های اختلافات قومی را در کشور ازمیان برد.ایجاد انسجام میان قومیت‌های مختلف در ایران برای ازمیان بردن احساس محرومیت‌های فرهنگی و نادیده گرفته شدن فرهنگ‌های خرد طوایف؛ یکی از اهداف اصلی مسئولان کشور در سالهای اخیر است. از دیدگاه صاحبنظران اجتماعی در شرایطی که ایجاد انسجام ملی یکی از اصلی‌ترین ارکان کشور است، بها دادن به فرهنگ‌های بومی و شناسه‌های فرهنگی قومیت های مختلف می‌تواند زمینه ایجاد رضایت در طوایف مختلف و از بین بردن نارضایتی‌ها را فراهم کند."رسول صدیقی"؛ نماینده بناب با تاکید براینکه از زمان انقلاب تاکنون تلاش های وسیعی برای رفع محرومیت از مناطق حاشیه‌ای کشور ایجاد شده، عنوان می کند که در کنار رفع محرومیت‌های اقتصادی؛ توجه کافی به محرومیت‌های فرهنگی و اجتماعی نشده و همین امر در بعضی از مناطق کشور بسترساز نارضیاتی های قومی شده است.نماینده بناب با استناد به اظهارات اخیر "میرحسین موسوی"؛ نخست وزیر سابق ایران مبنی براینکه در کشور به اندازه ای که شعار در رفع محرومیت ها داده شده، کار عملیاتی صورت نگرفته، گفت:« نباید از یاد ببریم که فشارهایی به قشر محروم کشور به ویژه به اقوامحاشیه ای وارد شده و باید مراقب بود اینگونه فشارها از آستانه تحمل اقوام فراتر نرود.»وی در کنار تاکید بر محرومیت‌های اقتصادی که ممکن است نارضایتی ساکنان دور از مرکز را پدید آورد، نقش محرومیت های اجتماعی را مهم‌تر دانسته و می گوید:« باید عینک بدبینی که نسبت به کارهای فرهنگی وجود دارد، برداشته شود. باید این دیدگاه که فعالیت های فرهنگی در اقوام مانند انتشار نشریات محلی به زبان مادری ممکن است ریشه هایی در اقدام علیه امنیت ملی داشته باشد، ازمیان برود تا بتوان به شکل گیری فرهنگ های بومی در کشور امیدداشت.» وی؛ نقش نشریات محلی را در برون دادن فرهنگ های بومی و مطرح شدن آن ها مفید می داند؛ زیرا با این شیوه می‌توان بسیاری از فرهنگ های بومی را مطرح کرد و از مغلوب شدن فرهنگ های خرد در زیر سایه فرهنگ های برتر جلوگیری کرد.
به اعتقاد نماینده بناب؛ قومیت ها یکی از وفادارترین قشرهای جامعه به نظام هستند:« اگر به عنوان نمونه مجوزی برای انتشار یک نشریه به زبان مادری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت می شود؛ نباید دستگاه های دیگر حساسیتی روی این موضوع از خود نشان دهند. تا زمانیکه نشریه ای محلی در محدوده منافع ملی کار می کند؛ بجز وزارت ارشاد لزوم به حضور ناظر دیگری برای واکاوی وجود ندارد و البته مسلم است که اگر تخلفی صورت بگیرد به سرعت می توان جلوی تخلف را گرفت.»صدیقی بار دیگر تاکید می‌کند که تلاش قومیت ها برای مطرح کردن چهره های برجسته قومی، یادآوری فرهنگ‌های خفته و زنده کردن زیان مادری؛ نه تنها ارتباطی به هدایت آن ها از خارج کشور ندارد بلکه سبب می‌شود تا به عنوان نمونه بسیاری از اقوام محلی قدردان این اقدام دولت برای زنده شدن فرهنگ های قدیمی‌شان باشند."تمدن"؛ نماینده شهرکرد نیز با رد این موضوع که برخی محرومیت ها باعث گله‌مندی قومیت ها شده را رد کرد و تاکید دارد که دین مشترک اسلام و به تبع آن مذهب مشترک سبب خواهد شد تا هیچ ایده ناسیونالیستی و ملیتی در میان اقوام مختلف مورد استقبال قرار نگیرد. او می گوید:« دین به شدت به تمام اقوام انسجامی می‌دهد که قابل حذف نیست. دین در ایران عامل اصلی انسجام قومی است.»وی همچنین در ارزیابی نقش محرومیت های نسبی در شهرهای حاشیه‌ای کشور می‌گوید:« در زمان پهلوی یکی از سیاست‌های اصلی ایجاد محرومیت‌در اقوام ایرانی بود تا آن ها آن قدر مشغول رفع این محرومیت ها شوند که مجالی برای اعتراض به برنامه‌ها و سیاست‌های دولت پیدا نکنند.»به اعتقاد تمدن؛ محرومیت در زمان پهلوی یک دیکته سیاسی بوده اما پس از انقلاب بالاترین سطح خدمات به قومیت هاداده شده و در حال حاضر حتی دسترسی به صعب‌العبورترین مناطق هم امکان‌پذیر است:« طلسم محرومیت توسط انقلاب شکست.»از دیدگاه نماینده شهرکرد در بعضی از مناطق بعضی از قوم‌ها با وجود اینگونه افزایش امکانات با مقایسه خود با مرکز احساس می کنند که کار کمتری برای آن ها انجام شده است:"علت این گونه تصورها عدم اطلاع‌رسانی و هم وزن نبودن توسعه فرهنگی در کنار توسعه اقتصادی و عمرانی است."به گفته وی؛ گاهی مسوولان به موضوعات فرهنگی قوم ها بی‌توجهی کرده‌اند که موجب سوء تفاهم شده اما با شناسایی نارضایتی ها در محور فرهنگی و تعامل و گفتگو با قومیت‌ها، می توان بستر اینگونه نارضایتی های محدود را هم برطرف کرد:« وزارت آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد اسلامی، صدا و سیما و دستگاه های سیاسی نقش اساسی در تعامل با توده ها و نخبه های هر قوم برای بارور کردن ظرفیت های فرهنگی قومیت ها دارند.»وی همچنین تاکید دارد که باید از شاخص‌های فرهنگی هر قومیت استفاده کرد و با استفاده از همان شاخص‌ها کار فرهنگی انجام داد:« اگر شاخص های برتر هر قوم؛ زبان، ادبیات، نویسندگان، شعرا و میراث فرهنگی آن است باید با استفاده از همین شاخص ها فرهنگ اقوام رانهادینه کرد.»"علیرضا زاکانی"؛ نماینده تهران هم با بیان اینکه توجه به فرهنگ های بومی بحث اصلی است، عنوان می کند:« باید به مشترکات فرهنگی اقوام توجه کرد. باید به اقتضائات هر قوم توجه داشت و براساس مشترکات فرهنگی آنها، برنایه ریزی کرد تا مجالی برای بیان افتخارهای فرهنگی هر طایفه فراهم شود.»زاکانی تاکید دارد:« در ایران هیچ قومی به دنبال تجزیه‌طلبی نیست و تنها اگر گلایه ای هم باشد به خاطر فراموش شدن جزئیات فرهنگی اقوام است و در این میان نقش اساسی برعهده رسانه ها است تا با تقویت ویژگی های فرهنگی قوم، زمینه هر اعتراضی بسته شود.»
وی با بیان اینکه شرایط کنونی؛ مطلوب است اما ایده آل نیست، عنوان می کند:« رسانه هایی مانند خبرگزاری تخصصی میراث فرهنگی می‌توانند تمام خرده فرهنگ‌های اقوام را از خفا بیرون آورده، آنها زنده کنند و با بازشناسی دقیق میراث‌های فرهنگی و معنوی هر منطقه، پاسخ مناسبی به اختلاف نظرها داده و ازمسیر فرهنگی نارضایتی‌های فرهنگی را ازمیان ببرند.»
کلیک کنید :اظهارات رسول صدیقی نماینده بناب در مجلس در مورد مسئله ملیتها
خبرگزاری میراث فرهنگی_ گردشگری_ تعدادی از نمایندگان مجلس معتقدند که بی‌توجهی به فرهنگ های بومی اقوام مختلف می تواند بسترساز نارضایتی های قومی باشد که تنها از طریق توجه به خرده فرهنگ های بومی، بها دادن به آنها و بازیابی مجدد ابعاد مختلف فرهنگی آنها، می توان زمینه های اختلافات قومی را در کشور ازمیان برد.ایجاد انسجام میان قومیت‌های مختلف در ایران برای ازمیان بردن احساس محرومیت‌های فرهنگی و نادیده گرفته شدن فرهنگ‌های خرد طوایف؛ یکی از اهداف اصلی مسئولان کشور در سالهای اخیر است. از دیدگاه صاحبنظران اجتماعی در شرایطی که ایجاد انسجام ملی یکی از اصلی‌ترین ارکان کشور است، بها دادن به فرهنگ‌های بومی و شناسه‌های فرهنگی قومیت های مختلف می‌تواند زمینه ایجاد رضایت در طوایف مختلف و از بین بردن نارضایتی‌ها را فراهم کند."رسول صدیقی"؛ نماینده بناب با تاکید براینکه از زمان انقلاب تاکنون تلاش های وسیعی برای رفع محرومیت از مناطق حاشیه‌ای کشور ایجاد شده، عنوان می کند که در کنار رفع محرومیت‌های اقتصادی؛ توجه کافی به محرومیت‌های فرهنگی و اجتماعی نشده و همین امر در بعضی از مناطق کشور بسترساز نارضیاتی های قومی شده است.نماینده بناب با استناد به اظهارات اخیر "میرحسین موسوی"؛ نخست وزیر سابق ایران مبنی براینکه در کشور به اندازه ای که شعار در رفع محرومیت ها داده شده، کار عملیاتی صورت نگرفته، گفت:« نباید از یاد ببریم که فشارهایی به قشر محروم کشور به ویژه به اقوامحاشیه ای وارد شده و باید مراقب بود اینگونه فشارها از آستانه تحمل اقوام فراتر نرود.»وی در کنار تاکید بر محرومیت‌های اقتصادی که ممکن است نارضایتی ساکنان دور از مرکز را پدید آورد، نقش محرومیت های اجتماعی را مهم‌تر دانسته و می گوید:« باید عینک بدبینی که نسبت به کارهای فرهنگی وجود دارد، برداشته شود. باید این دیدگاه که فعالیت های فرهنگی در اقوام مانند انتشار نشریات محلی به زبان مادری ممکن است ریشه هایی در اقدام علیه امنیت ملی داشته باشد، ازمیان برود تا بتوان به شکل گیری فرهنگ های بومی در کشور امیدداشت.» وی؛ نقش نشریات محلی را در برون دادن فرهنگ های بومی و مطرح شدن آن ها مفید می داند؛ زیرا با این شیوه می‌توان بسیاری از فرهنگ های بومی را مطرح کرد و از مغلوب شدن فرهنگ های خرد در زیر سایه فرهنگ های برتر جلوگیری کرد.
به اعتقاد نماینده بناب؛ قومیت ها یکی از وفادارترین قشرهای جامعه به نظام هستند:« اگر به عنوان نمونه مجوزی برای انتشار یک نشریه به زبان مادری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت می شود؛ نباید دستگاه های دیگر حساسیتی روی این موضوع از خود نشان دهند. تا زمانیکه نشریه ای محلی در محدوده منافع ملی کار می کند؛ بجز وزارت ارشاد لزوم به حضور ناظر دیگری برای واکاوی وجود ندارد و البته مسلم است که اگر تخلفی صورت بگیرد به سرعت می توان جلوی تخلف را گرفت.»صدیقی بار دیگر تاکید می‌کند که تلاش قومیت ها برای مطرح کردن چهره های برجسته قومی، یادآوری فرهنگ‌های خفته و زنده کردن زیان مادری؛ نه تنها ارتباطی به هدایت آن ها از خارج کشور ندارد بلکه سبب می‌شود تا به عنوان نمونه بسیاری از اقوام محلی قدردان این اقدام دولت برای زنده شدن فرهنگ های قدیمی‌شان باشند."تمدن"؛ نماینده شهرکرد نیز با رد این موضوع که برخی محرومیت ها باعث گله‌مندی قومیت ها شده را رد کرد و تاکید دارد که دین مشترک اسلام و به تبع آن مذهب مشترک سبب خواهد شد تا هیچ ایده ناسیونالیستی و ملیتی در میان اقوام مختلف مورد استقبال قرار نگیرد. او می گوید:« دین به شدت به تمام اقوام انسجامی می‌دهد که قابل حذف نیست. دین در ایران عامل اصلی انسجام قومی است.»وی همچنین در ارزیابی نقش محرومیت های نسبی در شهرهای حاشیه‌ای کشور می‌گوید:« در زمان پهلوی یکی از سیاست‌های اصلی ایجاد محرومیت‌در اقوام ایرانی بود تا آن ها آن قدر مشغول رفع این محرومیت ها شوند که مجالی برای اعتراض به برنامه‌ها و سیاست‌های دولت پیدا نکنند.»به اعتقاد تمدن؛ محرومیت در زمان پهلوی یک دیکته سیاسی بوده اما پس از انقلاب بالاترین سطح خدمات به قومیت هاداده شده و در حال حاضر حتی دسترسی به صعب‌العبورترین مناطق هم امکان‌پذیر است:« طلسم محرومیت توسط انقلاب شکست.»از دیدگاه نماینده شهرکرد در بعضی از مناطق بعضی از قوم‌ها با وجود اینگونه افزایش امکانات با مقایسه خود با مرکز احساس می کنند که کار کمتری برای آن ها انجام شده است:"علت این گونه تصورها عدم اطلاع‌رسانی و هم وزن نبودن توسعه فرهنگی در کنار توسعه اقتصادی و عمرانی است."به گفته وی؛ گاهی مسوولان به موضوعات فرهنگی قوم ها بی‌توجهی کرده‌اند که موجب سوء تفاهم شده اما با شناسایی نارضایتی ها در محور فرهنگی و تعامل و گفتگو با قومیت‌ها، می توان بستر اینگونه نارضایتی های محدود را هم برطرف کرد:« وزارت آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد اسلامی، صدا و سیما و دستگاه های سیاسی نقش اساسی در تعامل با توده ها و نخبه های هر قوم برای بارور کردن ظرفیت های فرهنگی قومیت ها دارند.»وی همچنین تاکید دارد که باید از شاخص‌های فرهنگی هر قومیت استفاده کرد و با استفاده از همان شاخص‌ها کار فرهنگی انجام داد:« اگر شاخص های برتر هر قوم؛ زبان، ادبیات، نویسندگان، شعرا و میراث فرهنگی آن است باید با استفاده از همین شاخص ها فرهنگ اقوام رانهادینه کرد.»"علیرضا زاکانی"؛ نماینده تهران هم با بیان اینکه توجه به فرهنگ های بومی بحث اصلی است، عنوان می کند:« باید به مشترکات فرهنگی اقوام توجه کرد. باید به اقتضائات هر قوم توجه داشت و براساس مشترکات فرهنگی آنها، برنایه ریزی کرد تا مجالی برای بیان افتخارهای فرهنگی هر طایفه فراهم شود.»زاکانی تاکید دارد:« در ایران هیچ قومی به دنبال تجزیه‌طلبی نیست و تنها اگر گلایه ای هم باشد به خاطر فراموش شدن جزئیات فرهنگی اقوام است و در این میان نقش اساسی برعهده رسانه ها است تا با تقویت ویژگی های فرهنگی قوم، زمینه هر اعتراضی بسته شود.»
وی با بیان اینکه شرایط کنونی؛ مطلوب است اما ایده آل نیست، عنوان می کند:« رسانه هایی مانند خبرگزاری تخصصی میراث فرهنگی می‌توانند تمام خرده فرهنگ‌های اقوام را از خفا بیرون آورده، آنها زنده کنند و با بازشناسی دقیق میراث‌های فرهنگی و معنوی هر منطقه، پاسخ مناسبی به اختلاف نظرها داده و ازمسیر فرهنگی نارضایتی‌های فرهنگی را ازمیان ببرند.»
کلیک کنید :اظهارات رسول صدیقی نماینده بناب در مجلس در مورد مسئله ملیتها
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder